پسر زیبا ـ فلیکس ون گرونینگن
پسر زیبا که بیشتر به‌خاطر نامزدی‌های متعدد بازیگرش تیموتی شالامی در جشنواره‌ها و محافل مختلف شناخته شده، یکی از آن فیلم‌های متعهدانه‌ی مصمم و قاطع است که برای رسیدن به هدفی سرراست ساخته شده: هشدار به والدینی که فرزند نوجوان یا جوان دارند و مراقبت‌های کافی برای تمایل احتمالی آنها به مصرف مواد مخدر را انجام نمی‌دهند. فیلم آن‌قدر که ممکن بوده خوب ساخته شده و روایت جذابی طراحی کرده اما هر جا لازم بوده، توازن زیبایی‌شناسانه را به نفع «هدف» اصلی، در حاشیه قرار داده.
قصه ظاهراً برگرفته از ماجرایی واقعی است درباره‌ی پسری جوان که تجربه‌ی طولانی و دردناکی در مصرف شیشه داشته. فیلم‌نامه بر مبنای کتابی به همین نام نوشته‌ی دیوید شف و هم‌چنین با استفاده از ایده‌های نیک شف نوشته شده که در طراحی سریال ۱۳ دلیل این‌که… هم مشارکت داشته. کارگردان، سینماگری بلژیکی است به نام فلیکس ون گرونینگن که این اولین تجربه‌اش در سینمای آمریکا محسوب می‌شود و فیلم‌های قبلی را در کشور خودش ساخته.
از لحن کلی و جزئیات فیلم آشکار است که همه‌ی کسانی که برای تولید این فیلم جمع شده‌اند، از جمله براد پیت که تهیه‌کننده است، رودربایستی با هدف‌شان نداشته‌اند و گرچه تلاش کرده‌اند فیلم مبالغه‌آمیز نباشد، اما از ظرفیت‌هایی که در اختیار داشته‌اند کمک گرفته‌اند برای تأکید بر پیچیدگی‌های وضع و حال معتادان مواد مخدر صنعتی، و حتی در سکانس‌هایی اطلاعات علمی دقیقی را درباره‌ی ضایعات جبران‌ناپذیر مصرف شیشه و صدمه‌های دائمی که به مغز وارد می‌کند در اختیار تماشاگر قرار می‌دهند.
در روزگاری که فیلم‌های تحسین‌شده‌‌ی سال هم همین‌قدر «هدف‌مند» ساخته می‌شوند تا درباره‌ی محرومیت اقلیت‌ها و ظلم‌هایی که بر آنها وارد می‌شود بیانیه صادر کنند، منصفانه نیست فیلمی را به‌دلیل تلاش برای آگاه کردن کسانی که مصرف مواد را آن‌قدر که لازم است خطرناک نمی‌دانند، احیاناً شعاری بدانیم و آن را جدی نگیریم، خصوصاً که چند سکانس خیلی خوب دارد که ظریف کارگردانی شده و بازی خوب تیموتی شالامی هم کمک کرده تا آشفتگی‌های ترسناک یک معتاد که ظاهراً خودش هم نمی‌فهمد به چه شکل دردناکی دروغ می‌‌گوید تجسم پیدا کند.
امتیاز از ۵ ستاره: ★★ ½