دوره‌های نمایش و تحلیل فیلم
مبانی درک فیلم
دوره‌ی «مبانی درک فیلم» که سه سال پیش به‌شکل حضوری در دانشگاه تورنتو برگزار شده بود، حالا متناسب با شرایط فعلی، به‌شکل آنلاین، تکرار خواهد شد.
این دوره از روز دوشنبه ۴ می آغاز می‌شود، و به‌دلیل استقبال مخاطبان، پنجشنبه‌ی هر هفته برای گروهی دیگر تکرار می‌شود.
هر جلسه با صحبت درباره‌ی قواعد و اصول رویکرد نئوفرمالیستی در نقد فیلم آغاز می‌شود، سپس درباره‌ی فیلمی که دیده‌ایم صحبت خواهیم کرد و بخش پایانی هم صرف پرسش‌وپاسخ می‌شود.
این جلسات، دوشنبه و پنجشنبه ساعت ۸ شب به وقت تورنتو آغاز می‌شود و ساعت ۱۰ پایان می‌یابد.
دوره‌های نمایش و تحلیل فیلم
هر کسی سینمای خودش
دوره‌ی جدید جلسات یکشنبه‌ها را به ادامه‌ی ایده‌ی مرور «کارنامه‌ی یک فیلمساز» اختصاص می‌دهیم.
در زمستان گذشته، ۶ جلسه به مرور مجموعه آثار الخاندرو ایناریتو پرداختیم، حالا در این دوره می‌خواهیم به ۴ فیلمساز برخاسته از ۴ اقلیم و فرهنگ متفاوت بپردازیم: میشائیل هانکه، دیوید فینچر، دنی ویلنو، و آندری زویاگینتسف.
از هر فیلمساز ۳ فیلم خواهیم دید.
این دوره از یکشنبه ۱۰ می، ساعت ۷ عصر آغاز می‌شود، و بعد از ۱۲ هفته در انتهای ماه جولای به پایان می‌رسد.
دوره‌های آموزشی برگزارشده
در سه سال گذشته، دوره‌های آموزشی متنوعی برگزار شده که اطلاعات مربوط به هر کدام در این‌جا قابل مشاهده است:
تاریخ سینما
درس «تاريخ سينما» در دو دوره‌ی ۱۲ جلسه‌ای ارائه می‌شود: دوره‌ی اول به توصيف مهم‌ترين تحولات صنعت سينما از بدو پيدايش در سال ۱۸۹۵ تا اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰ می‌پردازد. در دوره‌ی دوم، مهم‌ترين تحولات صنعت سينما از اوايل دهه‌ی ۱۹۶۰ تا دوران معاصر را پی‌گيری خواهيم كرد.
فیلم اول
یک دوره‌ی ۱۲ جلسه‌ای درباره‌ی نقطه‌ی شروع کار سینماگران دنیا. در این دوره، درباره‌ی نقطه‌ی شروع کار فیلم‌سازی و لحن خاص فیلم‌های اول صحبت می‌کنیم. در هر جلسه پس از نقد فیلمی که مشخص شده، کارنامه‌ی کارگردان آن فیلم و سبک کارش به طور کامل تحلیل خواهد شد.
دقیق فیلم ببینیم
این درس در ۱۲ جلسه ارائه می‌شود و به تحليل سكانس به سكانس ۳ فيلم مهم تاريخ سينما اختصاص دارد. در اين دوره به‌شكل عملی و با تمرين جمعی توضيح داده می‌شود كه ذهن يك تحليل‌گر به چه شكل ساختمان يك فيلم سينمايی را آناليز می‌كند.
چشم‌ها و آدم‌ها
شهر به شهر، روستا به روستا می‌چرخند تا با آدم‌ها ملاقات کنند. چه جور آدم‌هایی؟ مردم معمولی. همان‌ها که سرشان گرم زندگی‌شان است؛ مزرعه‌دار، کارگر، پیشخدمت و… دو هنرمند می‌روند وسط همین مردم عادی تا قصه‌ی زندگی‌شان را بدانند. قصه‌ی خودشان یا اقوام‌شان، قصه‌ی گذشته‌‌‌ها یا همین حالای‌شان. بر اساس این قصه‌ها، به ایده‌ای می‌رسند برای عکاسی.
سفر به تاریکی
در کل این «سفر به تاریکی»، قرار است بفهمیم همان «تیمارستان» محل امن‌تری است برای پناه گرفتن یک روشنفکر؟ پس چند روزی می‌آید بیرون، گشتی می‌زند و دوباره بازمی‌گردد همان‌جا؟ یعنی چرخه‌ی رفت و برگشتش از خانه به آسایشگاه، بناست «بیهودگی» دنیای بیرون، دنیای عینی را نشان‌مان بدهد؟ آن‌وقت چرا باید این را بپذیریم؟
تقدیس سرپیچی
نام فیلم این است: شیطان وجود ندارد. یعنی اگر هر کس به اندازه‌ی خودش مقابل سیستم می‌ایستاد، امکان تمرکز شرارت از بین می‌رفت و با یک «کل» مواجه نمی‌شدیم که بخواهیم آن را هیولایی مقابل خودمان بپنداریم. ماییم که آن هیولا را ساخته‌ایم و به زنده‌ماندنش کمک می‌کنیم. سرپیچی‌های کوچک می‌تواند دنیای بهتری برای ما بسازد.
اشغال با حسن نیت
الیا سلیمان، فیلمساز کم‌کاری است. در طول ۳ دهه فقط ۵ فیلم بلند داستانی ساخته. چند فیلم مستند و کوتاه هم دارد. فیلم‌های داستانی‌اش را که همیشه خودش می‌نویسد و خودش هم بازی می‌کند، معمولاً رگه‌ی طنزی منحصر‌به‌فرد و گاهی ابسورد به هم پیوند می‌دهد. همه‌شان به مسئله‌ی اشغال فلسطین هم ربطی دارند.
سلینجر: یک مرور
سالرنو تولید این فیلم مستند را از سال‌ها پیش شروع کرده، به‌تدریج کاملش کرده و تا زمان مرگ سلینجر هم جلو می‌آید. می‌شود حدس زد در همه‌ی این سال‌ها منتظر بوده شاید شانس به دست آوردن مواد و مصالح تأثیرگذاری نصیبش شود، ولی خب سلینجر که به راحتی دم به تله نمی‌داد و نداد.
زمانه‌ی فرسوده و طعم پهلوانی
غلامرضا تختی (بهرام توکلی) را تازگی دیدم، و به‌نظرم رسید چه مخالفان و چه موافقان فیلم، کمی مبالغه کرده بودند.
استراتژی اصلی فیلمساز در انتخاب لحنی گزارشی و سرد را نمی‌شود پیشاپیش شکست‌خورده دانست. چنین لحنی می‌تواند درست نقطه‌ی مقابل چیزی تصور شود که شاید اگر فیلم مرحوم حاتمی به نتیجه می‌رسید، شاهدش بودیم.