ذره ذره خواندن عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده به این دلیل بود که دلم نمی‌خواست تمام شود! این کتابی است مناسب دیوانه‌هایی که حرف زدن ابدی درباره‌ی فیلم‌های محبوب‌شان، همدمی و همراهی در توصیف لحظه‌هایی که دل‌شان را لرزانده، به هر کار مهم دیگری در دنیا ترجیح می‌دهند. پس به‌شکل مهارناپذیری به تداعی‌های ذهنی‌شان میدان می‌دهند.
یک سینه‌فیل رادیکال ادامه‌ی مطلب
ایرلندی با صراحت سنگدلانه‌اش در زدودن هرگونه جنبه‌ی حماسی از این بازی مرگ که آدم‌های فیلم در محدوده‌ی سال‌های وقوع داستان راه انداخته‌اند، پانورامای تکان‌دهنده‌ای از یک دوره‌ی تاریخی و شخصیت‌های تأثیرگذارش می‌سازد. این فیلمی است که به ما مجال نمی‌دهد به شوخی‌های گنگسترهایش بخندیم یا شریک سرخوشی آنها در بالیدن به مهارت‌های‌شان شویم.
داستان درهای باز و بسته ادامه‌ی مطلب
وقتی در انگلستان بودم با مجله‌ی امپایر مصاحبه‌ای کردم. درباره‌ی فیلم‌های مارول سؤالی پرسیده شد. گفتم سعی کرده‌ام چندتایی از آنها را تماشا کنم، و گفتم این فیلم‌ها مناسب سلیقه‌ی من نیستند… و این‌که، درنهایت، فکر نمی‌کنم اینها سینما باشند. عده‌ای علاقه نشان داده‌اند روی آن بخش آخر پاسخم در این مصاحبه، انگشت بگذارند…
این همان بحث مرغ و تخم‌مرغ است ادامه‌ی مطلب
چند هفته‌ای است اظهارنظرهای پی‌درپی درباره‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی، به تیتر اول گزارش‌ها و خبرهای سینمایی دنیا تبدیل شده. باید هم این بحث در می‌گرفت، عجیب نیست. داریم به پایان سالی می‌رسیم که یکی از همین فیلم‌ها به پرفروش‌ترین فیلم تاریخ تبدیل شده. چند فیلم ابرقهرمانی دیگر هم امسال حسابی فروختند. نام این فیلم‌ها و چهره‌ی باز‌یگران‌شان در این یکی دو سال مدام تکرار شده.
شگفتی اول به راش‌هایی مربوط است که از یک تور موسیقی در سال ۱۹۷۵ به دست آمده و همان‌ها بهانه‌ی این شده که اسکورسیزی برای دومین بار، یک فیلم مستند درباره‌ی باب دیلن بسازد. این راش‌ها، تصویر غریبی از حال و هوای نیمه‌ی دهه‌ی ۱۹۷۰ می‌سازند. تصویر آدم‌های شوریده و یاغی آن سال‌ها بعد از گذشت چهار دهه، تکان‌دهنده است.
کی قرار است بازنشسته شود استاد؟ ادامه‌ی مطلب
