حسین معززی‌نیا

دیشب هزارپا را دیدم. از سر کنجکاوی، برای این‌که بفهمم فیلمی که لقب پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای کشورم را به دست آورده چه سر و شکلی دارد. توقع زیادی نداشتم؛ منتظر بودم فیلمی باشد که شروع شود، چند موقعیت بامزه بسازد، چند بار بخندم، تمام شود و برود پی کارش. همین.

سینما هنر است. نقد با فیلم به‌عنوان یک اثر هنری سر و کار دارد. نقد عبارت است از تبدیل کردن موضوع یک اثر هنری [فیلم] به موضوع یک اثر هنری دیگر [ادبیات]. نقد، از ادبیات به‌عنوان یک فرم هنری استفاده می‌کند برای صحبت درباره‌ی اثر هنری دیگری که اسمش فیلم است.

بیوه‌ها (استیو مک‌کویین) با این موقعیت شروع می‌شود که چند گنگستر در آخرین عملیات‌شان به دام پلیس می‌‌افتند و کشته می‌شوند، اما تبعات سرقتی که انجام داده‌اند گریبان‌گیر خانواده‌شان می‌شود و حالا همسران‌شان چاره‌ای ندارند جز این‌که یک عملیات سرقت را به نتیجه برسانند؛ زنان بیوه‌ای که تجربه‌ای در این قضایا ندارند، حالا ناچارند وارد دنیای خشن و ترسناک تبهکاران شوند.

پیتر جکسن به حجمی از فیلم‌های خبری دیده‌نشده از جنگ جهانی اول برخورده، فیلم‌ها را مرمت و بازیابی کرده، برای پشت هم چیدن این فیلم‌ها سراغ آرشیو مصاحبه‌های صوتی قدیمی با سربازهای جنگ اول رفته… مصاحبه‌ها را منظم کرده و سر و سامان داده و آن‌وقت، فیلم‌ها را با این مصاحبه‌ها تطبیق داده. نتیجه، فیلم مستندی شده به نام آنها نباید پیر شوند.

در قرن هجدهم، دو وسترنر که برادرند، مأموریت دارند یک جوینده‌ی طلای عجیب و غریب را تعقیب کنند که فرمولی پیدا کرده برای جمع کردن حجم بیشتری طلا از راهی ساده‌تر. اما هیچ کدام از اجزای این قصه، به شکل متعارف و طبق قواعد معمول پیش نمی‌رود.

پیرمرد و تفنگ به یک بار دیدن می‌ارزد. حداقل به‌خاطر تجدید خاطره با رابرت ردفورد بابت کاراکترهایی که در همین ژانر خلق کرده. فیلم، خواسته‌ناخواسته شخصیت واقعی فارست تاکر را پیوند می‌زند با کاراکترهای سینمایی که ردفورد ساخته و در جوانی، همان‌قدر پرانرژی و مهارنشدنی، می‌دزدیدند و فلنگ را می‌بستند!

فیلم از این‌جا شروع می‌کند که بارسا چطور در اواخر دوران مربی‌گری فرانک رایکارد کم‌و‌بیش به بن‌بست خورده بود و به‌نظر می‌‌رسید ایده‌های رایکارد دیگر جواب نمی‌دهد. مدیران باشگاه دو گزینه را برای جایگزینی در نظر داشته‌اند: گواردیولا و مورینیو. همین‌جا فیلم به عقب می‌رود و در فصلی جداگانه، دوران یوهان کرایف را توصیف می‌کند.

سیکاریو: ‌روز سرباز فیلمی است که شاید به یک بار دیدن بیرزد اما قضاوت کردنش بستگی مطلق به این دارد که فیلم قبلی را دیده‌ باشید یا نه. در سال ۲۰۱۵ فیلم فوق‌العاده‌ای دیدیم به نام سیکاریو که در بعضی سكانس‌هایش تصویر تازه‌ای از وضعیت كارتل‌های قاچاق مواد مخدر و پیچیدگی نحوه‌ی سازمان‌دهی و عملكردشان را به ما نشان می‌داد.