با همه‌ی بدقوارگی‌ها و آشفتگی‌ها، فقط به‌دلیل کنجکاوی برای مشخص‌شدن حد و مرز بدسلیقگی در بر باد دادن آن‌چه دستاورد تالکین محسوب می‌شود، تا آخرین اپیزود هم صبر کردم، چیزی عوض نشد؛ این سریال فقط برای پول درآوردن ساخته شده، بدون تعارف و به همین روشنی و صراحت!
تالکین به روایت آمازون ادامه‌ی مطلب
در بهتره به سال زنگ بزنی ترکیب جیمی مک‌گیل ـ کیم وکسلر عاقبت به رستگاری مرد انجامید چون زن، خودش یکی از عوامل رشد این هیولا بود و جایی فهمید، از ترکیب دونفره کنار کشید تا هیولا آسیب‌پذیر شود و مجال بازگشت به قلمرو انسانیت برایش حفظ شود.
خانواده‌ی فیبل‌من احتمالاً شخصی‌ترین فیلم اسپیلبرگ است؛ شرح آغاز شیفتگی‌اش به سینما و پیداشدن وسوسه‌ی فیلم‌سازی از کودکی. اثری کاملاً زندگی‌نامه‌ای است البته با تغییراتی در بعضی جزئیات. اگر اغلب کتاب‌های منتشرشده درباره‌ی اسپیلبرگ را مرور کرده و فیلم‌های مستندی را که درباره‌اش تولید شده دیده باشید، وقایع فیلم برای‌تان آشنا خواهد بود.
بار دیگر، جشنواره‌ای که می‌شناختیم ادامه‌ی مطلب
تصاویر خبری ـ گزارشی از مصاحبه‌های سرپایی مونرو، نماهایی که در فیلم‌های خبری ثبت شده درست به اندازه‌ی کلوزاپ‌های پرداخت‌شده‌ی سینمایی‌اش بازتاب‌دهنده‌ی همان «آن» خاص اوست! کیفیتی منحصر به فرد، همان که به قول بیلی وایلدر، تا مقابل دوربین قرار می‌گرفت انگار جادو رخ می‌داد. رابطه‌ی غریب این صورت با دوربین ماجرای غریبی است.
حالا «دیکتاتوری اقلیت» جایگزین دیکتاتوری‌های قبلی شده، عرصه را چنان تنگ کرده که خالق پدرخوانده می‌آید روی سن، با شرمندگی از این‌که وقت بقیه را بگیرد، صحنه را به‌سرعت ترک می‌کند و آن دو اسطوره را هم می‌برد تا برای لوس‌بازی جوانک‌های کج و کوله وقت کم نیاید.
سریال بعد از ۵۰ سال دوباره‌سازی شده. به زبان انگلیسی و در لوکیشن آمریکایی. مدت زمانش ۵ ساعت است و ۵ اپیزود دارد، در حالی‌که نسخه‌ی اصلی با ۶ اپیزود کمی کوتاه‌تر از ۵ ساعت است. در نسخه‌ی تازه، اپیزود دوم به‌طور کامل کنار گذاشته شده، اما دیگر رخدادهای نسخه‌ی اصلی در مدت زمانی طولانی‌تر ارائه شده‌اند و جزئیات بیشتری دارند.
مرثیه‌ای برای یک رؤيا ادامه‌ی مطلب
تا وقتی عده‌ای بابت عنوان رسمی «منتقد فیلم» امنیت شغلی به دست نیاورند، نمی‌شود انتظار شکل‌گیری یک ساختار پویا را داشت که در گذر زمان، غنی شود. منظور از امنیت شغلی، پولی است که به‌طور مشخص در ازای بیشتر خواندن، بیشتر دیدن و بیشتر تولید کردن در عرصه‌ی مطالعات سینمایی وارد زندگی منتقد می‌شود.
نقد فیلمِ فارسی‌‌زبان؛ محدودیت‌ها و امکان‌ها ادامه‌ی مطلب
فیلم تازه‌ی وس اندرسن درباره‌ی یک مجله‌ی موفق است به نام فرنچ دیسپچ. از دورنمای آشنایی با مؤسس و سردبیر مجله میرویم درون صفحات مکتوب، در ادامه میرویم توی گزارشی مشخص و بعد، میرویم درون واقعه‌ی اصلی، آن‌جا با حوادث و شخصیت‌های متعددی مواجه می‌‌شویم که در حال شکل دادن به واقعه‌اند.
تأثیرپذیری مکری از تارانتینو در اولین فیلم بلندش (اشکان…)، صرفاً دلبستگی به فیلم‌سازی در آن سوی دنیا نیست، بلکه نشانه‌ی زندگی در یک دنیای مشترک، در یک دوران مشترک است. به همین دلیل تصادفی نیست که آخرین فیلمش یعنی جنایت بی‌دقت بار دیگر همان نشانه‌های مشترک را در خودش دارد.
آینه‌ای مقابل تاریخ ادامه‌ی مطلب
ذره ذره خواندن عکس دسته‌جمعی با پدرخوانده به این دلیل بود که دلم نمی‌خواست تمام شود! این کتابی است مناسب دیوانه‌هایی که حرف زدن ابدی درباره‌ی فیلم‌های محبوب‌شان، همدمی و همراهی در توصیف لحظه‌هایی که دل‌شان را لرزانده، به هر کار مهم دیگری در دنیا ترجیح می‌دهند. پس به‌شکل مهارناپذیری به تداعی‌های ذهنی‌شان میدان می‌دهند.
یک سینه‌فیل رادیکال ادامه‌ی مطلب
