سینمای دنیا

فیلم جدید اسپیلبرگ شاید اجرایی رئالیستی از ای. تی. است که همان جمع خانوادگی را دارد، روابط بچه‌ها، حضور پدر و مادر و بحران خانوادگی، اما کنجکاوی‌های کودکانه و هیجان ملاقات با یک بیگانه‌ی فضایی کنار رفته و جایش را به کشف سینما و قابلیت‌های جادویی‌اش داده.

چسبیدن گی‌یرمو دل‌تورو به عنوان اصلی فیلم اصلاً یعنی همین که آن‌چه می‌بینیم بیش از آن‌که به کارلو کولودی تعلق داشته باشد، انتخاب اجزایی از قصه‌ی اصلی و آفریدن چیزی تازه است که در دنیای گی‌یرمو دل‌تورو تأسیس شده و موجودیت پیدا کرده.

موطلایی با در نظر گرفتن فضای این سال‌ها و دامنه‌های جنبش می‌تو ساخته شده تا از این موقعیت بهترین بهره را ببرد. سازندگان امیدوار بوده‌اند نتیجه‌ی کارشان به مؤثرترین فیلم این جریان تبدیل شود، اما حالا به نظر می‌رسد در دورترین فاصله از چنین آرزویی قرار گرفته؛ فیلمی هدررفته از هر جهت. چرا؟

همه‌ی جزئیات با ذکر اسم‌های واقعی و حتی حضور شاهدهای واقعی در نقش خودشان (اشلی جاد) کنار هم چیده شده. سازندگان فیلم خواسته‌اند تا جایی که ممکن است روایتی مستند ارائه دهند که بیننده را قدم به قدم شریک کشف حقیقت کند تا از جزئیات پرونده‌ی متهم اصلی باخبر شود.

فیلم تازه‌ی وس اندرسن درباره‌ی یک مجله‌ی موفق است به نام فرنچ دیسپچ. از دورنمای آشنایی با مؤسس و سردبیر مجله می‌رویم درون صفحات مکتوب، در ادامه می‌‌رویم توی گزارشی مشخص و بعد، می‌‌رویم درون واقعه‌ی اصلی، آن‌جا با حوادث و شخصیت‌های متعددی مواجه می‌‌شویم که در حال شکل دادن به واقعه‌اند.

بر خلاف راشومون، در فیلم ریدلی اسکات دقیقاً خود واقعه‌ی تجاوز، دغدغه‌ی سازندگان فیلم بوده، به‌طور مشخص قرار است بدانیم آیا مردی اجازه دارد با این فرضیه که زنی زمینه‌ی هم‌خوابگی را فراهم کرده، از خودش سلب مسئولیت کند و حتی تا دم مرگ هم اصرار کند گناهی مرتکب نشده یا خیر.

در میان تولیدات سینمایی یکی دو سال اخیر، به‌تدریج سر و کله‌ی فیلم‌هایی پیدا می‌شود که در واکنش به پرونده‌های پر و سر و صدای آزار جنسی زنان (خصوصاً روایت‌های مربوط به تعرض‌های مردان در صنعت تولید فیلم) ساخته شده‌اند.در این هفته‌ها ابتدا دستیار را دیدم و بعد، زن جوان آینده‌دار را.

ترکیب ریفکین با همسرش همان‌قدر ناجور است که ترکیب همسر ریفکین با فیلیپ (جوان فیلمساز ژیگولوی جشنواره‌پسند)، ترکیب ریفکین با خانم دکتری که عاشقش می‌شود هم همان‌قدر ناجور که ترکیب خانم دکتر با همسر نقاشش. بنابراین طبق رسم همیشگی، با مجموعه‌ای از زوج‌های ناجور طرفیم.

منک از یک سو دارد دوران شکوه و اقتدار سینما در دنیا را برای ما بازسازی می‌کند. سال‌هایی که سینما واقعاً مهم بود و می‌توانست در جایگاه مؤثرترین رسانه، سبک زندگی مردم، تلقی‌های مبنایی‌شان از جامعه، و دیدگاه سیاسی‌شان را بسازد و هدایت کند.

داستان یک شهر را دنبال می‌کنیم و زنی که پیوندی باستانی با تاریخ این شهر دارد. شهری که دو لایه دارد (کهن و معاصر)، بالا و پایین دارد (آب و خشکی)، اوندین هم دو چهره دارد؛ چهره‌‌ی اولش گاهی به‌تناسب شغلش روایت‌گر توسعه‌ی مدرن این شهر است و چهره‌ی دومش، تجسم همان ملکه‌ی دنیای زیرین.