حسین معززی‌نیا

پیتر پارکر از حضور در یک تور تفریحی ـ ‌علمی به دور اروپا استقبال کرده تا از شر مسئولیت‌های ابرقهرمانی‌اش خلاص شود، اما نیروهای شرور دست از سرش برنمی‌دارند و او را در ونیز، لندن و پراگ هم تعقیب می‌کنند. بنابراین قهرمان ما حالا ناچار است وسط بناهای کهن شهرهای توریستی اروپایی ورجه وورجه کند.

اصل بحث این است كه بزم رزم یك فیلم مستند است كه «درست» ساخته شده. مهم‌ترین امتیازش همین است. یعنی به قواعد وفادار بوده، كم نگذاشته، جای خالی ندارد، از آن طرف بام هم نیفتاده كه بخواهد از موضوعش سوء‌استفاده كند و بی‌خودی شلوغ كند. همه چیز به قاعده است و در عین حال كم نیست.

ساحره یک فیلم ترسناک برآمده از اغلب دست‌مایه‌های رایج در فیلم‌هایی است که با تسخیر روح، جادوی سیاه، طلسم، نفوذ روح پلید در بدن حیوان یا انسان و گردهمایی‌های شرورانه‌ سر و کار داشته‌اند. فیلم‌ساز از همه‌ی آن‌چه در طول تاریخ قصه‌گویی و سینما خوانده یا دیده استفاده کرده برای خلق موقعیتی وهم‌ناک.

از طرف‌داران سرسخت نظریه‌ی «مرگ سینما» دعوت می‌کنم یک بار سری به این جشنواره بزنند تا ببینند همه با چه اشتیاقی توی صف می‌ایستند و با چه جدیتی فیلم می‌بینند. این دوره از جشنواره با بلیت‌های حدوداً سی دلاری بیش از سیصد هزار تماشاگر داشت و من در هیچ کدام از نمایش‌های مردمی، صندلی خالی در سالن ندیدم.

چاقوهای از غلاف بیرون‌آمده فیلم جدید رایان جانسون است که وسط اشتغال مداوم به تولید قسمت‌های مختلف جنگ‌های ستاره‌ای آن را نوشته و کارگردانی کرده. رایان جانسون زمانی برایم اهمیت خاص پیدا کرد که دنبال نام کارگردان بهترین اپیزود کل سریال برکینگ بد می‌گشتم (اپیزود چهاردهم از فصل پنجم) و به اسم او رسیدم.

روز سوم جشنواره در جریان است که خبر می‌رسد اختتامیه‌ی جشنواره‌ی ونیز برگزار شده. فهرست جوایز و جمع‌بندی نظر منتقدان جشنواره‌ی ونیز، همیشه برای حاضران در جشنواره‌ی تورنتو اهمیت دارد، چون ونیز آخرین جشنواره‌ی معتبر اروپایی سال است و اختتامیه‌اش با افتتاحیه‌ی تیف هم‌زمان می‌شود و معمولاً فیلم‌های مشترک زیادی دارند.

تیف اساساً حال‌و‌هوای متفاوتی دارد نسبت به جشنواره‌های اروپایی. دقیق‌ترش این است که بگوییم حال‌و‌هوایش آمریکایی است، البته نه لزوماً نیویورکی و نخبه‌گرا، بلکه ترکیبی از سلیقه‌های متنوع جامعه‌ی فرهنگی آمریکا و کانادا. انتخاب‌های تیف شامل طیف عجیبی می‌شود، از آثار به‌شدت نامتعارف تا فیلم‌هایی کم‌و‌بیش تجاری و عامه‌پسند.

جشنواره‌ی تورنتو (تیف) فردا به پایان خواهد رسید.
بعضی از هیئت‌‌های داوری که در بخش‌هایی مثل Discovery و Platform برگزیده‌هایی را انتخاب می‌کنند، آراء خودشان را اعلام کرده‌اند.
اما جایزه‌ی اصلی که درواقع مهم‌ترین منتخب جشنواره محسوب می‌شود همان «انتخاب تماشاگران» است که نتیجه‌ی شمارش رأی‌ها فردا اعلام خواهد شد.

جشنواره‌ی تورنتو در سال ۱۹۷۶ با عنوان «جشنواره‌ی جشنواره‌ها» افتتاح شد، با این ایده که منتخبی از فیلم‌های جشنواره‌های دنیا را کنار هم بچیند و نمایش دهد. چون در مقطعی از سال برگزار می‌شود که تمام جشنواره‌های معتبر اروپایی به پایان رسیده‌اند و فصل جوایز آخر سال در آمریکای شمالی قرار است آغاز شود.

چهل‌و‌چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی تورنتو (تیف) از پنجشنبه آغاز شده و الان سومین روزش در حال برگزاری است. طبق معمول، استقبال تماشاگران چشم‌گیر است و صف‌های شلوغ و چندلایه جلوی سالن‌ها تشکیل می‌شود. درباره‌ی فیلم‌هایی که در این چند روز دیده‌ام و فیلم‌های روزهای آینده همین‌جا برای‌تان خواهم نوشت. فعلاً جدول ستاره‌ها و تعدادی عکس ببینید برای آشنایی با فضای جشنواره: