فیلم از این‌جا شروع می‌کند که بارسا چطور در اواخر دوران مربی‌گری فرانک رایکارد کم‌و‌بیش به بن‌بست خورده بود و به‌نظر می‌‌رسید ایده‌های رایکارد دیگر جواب نمی‌دهد. مدیران باشگاه دو گزینه را برای جایگزینی در نظر داشته‌اند: گواردیولا و مورینیو. همین‌جا فیلم به عقب می‌رود و در فصلی جداگانه، دوران یوهان کرایف را توصیف می‌کند.
بهترین تیم دنیا چگونه ساخته شد؟ ادامه‌ی مطلب
فیلم مستند می‌دونستم کار تو بود ثبت خاطرات چهره‌هایی است که با کازال کار کرده‌اند: آل پاچینو، مریل استریپ، فرانسیس فورد کاپولا، سیدنی لومت، رابرت دنیرو، جین هکمن و… در کنار اینها بازیگرانی از نسل جدید مثل استیو بوشمی، سم راکول و فیلیپ سیمور هافمن درباره‌ی کازال حرف می‌زنند و تسلط‌شان بر ریزه‌کاری‌های بازی او و نقش‌هایش را به رخ می‌کشند.
شبیه یک جور مجلس ترحیم ادامه‌ی مطلب
فیلم به اندازه‌ی یک تریلر نفس‌گیر (حتماً بیش از یک تریلر نفس‌گیر) مو به تن تماشاگر سیخ می‌کند. نه فقط بابت تماشای موقعیت‌هایی باورنکردنی، و نه فقط به‌خاطر دل‌شوره بابت بزرگ‌ترین تصمیم الکس، بلکه بابت همراهی ناگزیر با آدمیزادی که لب خطر زندگی می‌کند. لب خطر؟ توصیفاتم ناقص است! موقعیت خطیرتر از این‌هاست.
به‌تدريج دیدم عده‌ای از مشاهير تاريخ كه برای ما جايگاه اسطوره‌ای پيدا كرده‌اند در مواردی نه‌چندان معدود، كم‌وبيش خباثت‌هایی به خرج داده‌اند و ما بی‌خبر بوده‌ایم و در آن سو هم هيولاهايی كه برای‌مان ساخته‌اند آن‌قدرها شاخ و دم نداشته‌اند. شکل روایت فیلم، به‌تدریج تقسیم‌بندی سیاه و سفید ذهن‌مان را سست .می‌کند
چیزهایی هست که نمی‌دانیم ادامه‌ی مطلب
این فیلم مستند ضیافتی است برای سینمادوستان تا ببینند هنوز چه نکاتی درباره‌ی این سکانس و علاوه بر آن، درباره‌ی تأثیرپذیری فیلم روانی از وضعیت اجتماعی آن سال‌های آمریکا و تأثیرگذاری‌اش بر فرهنگ عامه‌ی سال‌های بعد وجود دارد که نمی‌دانسته‌ایم. نام فیلم اشاره دارد به تعداد پلان‌ها و برش‌های سکانس مشهور فیلم روانی.
حمله‌ی فیلم‌ساز به گوشه‌ی امن تماشاگر ادامه‌ی مطلب
