حسین معززی‌نیا

حسین معززی‌نیا نویسنده، منتقد و مدرس سینماست. او از سال ۱۳۷۱ فعالیتش در مطبوعات سینمایی ایران را آغاز کرده و به‌عنوان نویسنده یا دبیر سرویس با نشریات متعددی همکاری کرده، از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ هم سردبیری یک ماهنامه‌ی سینمایی به نام ۲۴ را بر عهده داشته است. علاوه بر این، از سال ۱۳۷۵ کار تدریس مبانی نقد فیلم و تاریخ سینما را در مراکز مختلف آموزشی بر عهده داشته که در سه سال گذشته این فعالیت را در شهر تورنتو نیز ادامه می‌دهد. از معززی‌نیا ۵ کتاب سینمایی نیز منتشر شده. او کارگردانی و تدوین تعدادی برنامه‌ی تلویزیونی و فیلم مستند را بر عهده داشته و در هیئت داوری یا هیئت انتخاب تعدادی از جشنواره‌های سینمایی هم عضویت داشته است.

Mindhunter

قصه‌ی آدم‌کش‌های فیلسوف!

سریال به‌شکلی طراحی شده که درگیر جزئیات پرونده‌های مشهور واقعی، و زمینه‌ی رفتارهای قاتل‌های شناخته‌شده‌ای مثل چارلز منسن ‌شویم. چارچوب اصلی همین است: شرح مستندگونه‌ی چگونگی شكل‌گیری واحد تحقیقات علوم رفتاری در اف‌بی‌آی، همراه با تعریف وقایع در لایه‌های مختلف، در مرزی میان قصه‌گویی و واقعه‌نگاری مستندگونه.

قصه‌ی آدم‌کش‌های فیلسوف! ادامه‌ی مطلب

Seven

قصه‌های خوب ما را پیر می‌كنند!

در سال‌هایی كه سینمای عرفانی در داخل كشور رواج داشت، افخمی ناگهان در جایی می‌نوشت كه یادآوری كامل (پل ورهوفن) فیلم مهمی است، ترمیناتور ۲ (جیمز كامرون) یك اثر هنری است و سكوت بره‌ها (جاناتان دم) فیلم بزرگی است که تا به حال هفت بار تماشایش كرده و دارد می‌رود كه چند بار دیگر آن را ببیند!

قصه‌های خوب ما را پیر می‌كنند! ادامه‌ی مطلب

A Cafe

در ستایشِ مخالفت و رفاقت

در ایامی كه محفل تشكیل دادن و گپ‌وگفت‌های فرهنگی‌ و هنری، به اتفاقی بعید و رسمی منسوخ تبدیل شده، در این چند صفحه از هفته‌نامه‌ی شهروند امروز، كافه‌ای مجازی تشكیل شده تا هر كسی وارد شود، گوشه‌ای بنشیند و برای دیگران تعریف كند كه تازگی چه دیده، چه خوانده، چه شنیده و چه برای تعریف كردن دارد.

در ستایشِ مخالفت و رفاقت ادامه‌ی مطلب

yesterday

توهین به فراموش‌کاران!

دیروز از آن دسته فیلم‌هاست که تماشاگرانش را بدون هیچ ملاحظه‌ای به دو دسته‌ تقسیم می‌کند: گروه اول شامل آنهاست که اساساً نمی‌دانند «بیتلز» یعنی چه، و این کلمه، سابقه‌ی مشخصی به ذهن‌شان متبادر نمی‌کند، گروه دوم را آنها تشکیل می‌دهند که عمری با گروه چهارنفره‌ی جان لنون، پل مک‌کارتنی، جرج هریسون و رینگو استار گذرانده‌اند.

توهین به فراموش‌کاران! ادامه‌ی مطلب

The Insult

زخم‌های پنهان خاورمیانه

توهین فیلمی است که می‌تواند شما را شگفت‌زده کند، از این جهت که شاید به‌عنوان یک فیلم عربی با توقعی پایین تماشایش کنید، و تصور کنید در بهترین حالت قرار است یک فیلم محلی قابل قبول و استاندارد ببینید. اما این فیلمی است با فیلم‌نامه‌ای دقیق و درگیرکننده، بازی‌های حرفه‌ای و کارگردانی منضبط و درست.

زخم‌های پنهان خاورمیانه ادامه‌ی مطلب

The Shape of Water

و هنوز هنر است كه می‌تواند ما را نجات دهد

شكل آب دست‌مایه‌ی اصلی‌اش را بدون تأكیدهای مبالغه‌آمیزی كه در سینمای این سال‌ها مرسوم شده، با بیانی كنایی و شاعرانه، درون اتمسفری یكدست عرضه می‌كند و تسلط تكنیكی دل‌تورو و همكارانش برای آن‌كه حتی یك پلان از فیلم بیرون از دنیای خیال‌انگیزی كه طراحی شده قرار نگیرد، به‌شدت قابل تحسین است.

و هنوز هنر است كه می‌تواند ما را نجات دهد ادامه‌ی مطلب

Mission: Impossible - Fallout (2018)

زنده باد پاپ كورن!

اهمیت فیلم در این است كه خودش را جدی نگرفته اما مخاطبش را جدی گرفته و تلاش كرده بهترین نتیجه را تحویل آن كسی بدهد كه آمده تا فیلم دیگری از یك مجموعه‌ی قدیمی را تماشا كند متكی به همان قراردادهای سنتی. خصوصیت قابل تحسین فیلم این است كه از ماهیت فانتزی مجموعه عدول نمی‌كند.

زنده باد پاپ كورن! ادامه‌ی مطلب

Asghar Farhadi

كدام اصغر فرهادی؛ مسئله این است!

شاید نباید منتظر بمانیم در آینده هم پروژه‌های خارج از كشور فرهادی همان حال و هوای فیلم‌های شاخص كارنامه‌اش را برای ما زنده كند. شاید بهتر باشد از حالا به بعد وجود هم‌زمان دو اصغر فرهادی را بپذیریم كه كارنامه‌ی كم و بیش مستقلی دارند. قائل شدن این تفاوت باعث می‌شود تحلیل منصفانه‌تری انجام دهیم.

كدام اصغر فرهادی؛ مسئله این است! ادامه‌ی مطلب

Dunkirk

شعبده‌بازی در لانگ‌شات

دانكرك را روی پرده‌ی آی‌مكس دیدم، در ابعاد بزرگ، با صدای عالی، در بهترین شرایط و البته كه با توقع بسیار. فیلمی است عظیم و جاه‌طلبانه كه تلاش می‌كند با كنار هم چیدن جزئیات یك موقعیت حماسی در اوایل جنگ جهانی دوم، ما را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.

شعبده‌بازی در لانگ‌شات ادامه‌ی مطلب

Sheeple

وقتی از کپی‌کاری حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟

در روزهای نمایش عمومی مغزهای کوچک زنگ‌زده در مجادله میان هواداران و مخالفان فیلم، مدام از تعبیر «کپی کردن» استفاده می‌شد. در یادداشت‌ها یا کامنت‌های مخالفان فیلم، هومن سیدی متهم می‌شد به کپی کردن از بعضی فیلم‌ها و مشخصاً به فیلم مشهور شهر خدا اشاره می‌شد که فرناندو مه‌یر‌لس در سال ۲۰۰۲ ساخته.

وقتی از کپی‌کاری حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟ ادامه‌ی مطلب

error: Content is protected !!
پیمایش به بالا