قهوه و سیگار

پیش از روی آوردن نویسندگان سینمایی به انتشار متن‌های‌شان در وب‌سایت‌ها یا صفحه‌های شخصی‌شان در اینترنت، ما عادت داشتیم به نوشتن‌های دوره‌ای در نشریات.

چند هفته، چند ماه یا یکی دو سال در یک نشریه، بعد هم نقل مکان به نشریه‌ی بعدی. هر بار به دلیلی و بهانه‌ای. گاهی قرار بود مدتی درباره‌ی موضوعی مشخص بنویسیم که موعدش تمام می‌شد، گاهی دبیر صفحه یا سردبیری که دعوت می‌کرد بنویسیم، خودش به نشریه‌ی دیگری می‌رفت و ما هم همراهش، گاهی آن نشریه یا روزنامه توقیف می‌شد یا تعطیل می‌شد، و گاهی هم اختلافی با تحریریه اتفاق می‌افتاد و همکاری ادامه پیدا نمی‌کرد. این بود که عادت داشتیم به خانه به‌دوشی و دوره‌ای نوشتن.

هفته‌نامه‌ی شهروند امروز که در طول سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ به سردبیری محمد قوچانی منتشر می‌شد صفحاتی هم ویژه‌ی فرهنگ و هنر داشت. به‌دعوت محسن آزرم (دبیر بخشی از این صفحات به‌نام کافه)، در تابستان و پاییز ۱۳۸۷ مجموعه مطالبی را به‌‌شکل هفتگی برای این نشریه می‌نوشتم تحت عنوان ثابت قهوه و سیگار.

این همکاری در ۱۸ هفته، تا توقیف شهروند امروز در همان سال تداوم یافت.

این مطالب در آن ایام مورد استقبال خوانندگان مجله و هم‌چنین، اهل فرهنگ قرار گرفت، خصوصاً به‌دلیل ماهیت جدلی بخشی از نوشته‌ها و مباحثه‌ای چند شماره‌ای با دوستانی مثل پرویز نوری بر سر شیوه‌ی نمایش خشونت در فیلم‌های روز.

برای این‌که این نوشته‌ها در دسترس خوانندگان قدیم و جدید قرار بگیرد، مجموعه‌شان را در وب‌‌سایت وقت تماشا منتشر می‌کنم.